Wieringerwerf, april 2017 – De polder ziet er weer veelbelovend uit. De tulpen bloeien uitbundig in vele kleuren in een strak rechtlijnig patroon (á la Mondriaan) en de vroegste uien regelen al. Het zaai- en pootwerk vordert in alle rust onder prima omstandigheden.
Maar de onbegroeide percelen vormen nog de meerderheid, het is wachten op al dat groen dat zeker komt. Nu zie je nog merendeels grijs GPS-gestuurde landbouwgrond, de strakke polder lijkt door het kaarsrechte lijnenspel van de machines nog strakker dan hij al was. Tot je plotsklaps in een van onze zeldzame polderwegbochten die volgzame, evenwijdig liggende aardappelruggen ziet. Opvallend en mooi, echt agrarisch-grafisch kunst.
Copyright pentekening: Elbrich Wind – Wartena
Dit aardappelperceel, langs een bocht in de Zuiderkwelweg, deed me denken aan de bundel ‘De polder, land om lief te hebben’ van Hans de Bondt uit de Flevopolder. In het gedicht April verwoordt hij precies datgene wat ik daar zag.
Rein Koolen
April, copyright Hans de Bondt. Uit de bundel ‘De polder, land om lief te hebben’.